centralna budowla

centralna budowla,

typ założenia architektonicznego, w którym rzut poziomy i bryła budynku są ukształtowane symetrycznie (przynajmniej wg 2 osi symetrii) względem punktu środkowego;

przeważnie przykryta kopułą lub wielobocznym sklepieniem; w zależności od skali rozróżnia się budowle centralne jedno- lub wieloprzestrzenne; budowle centralne występują od starożytności (popularne zwłaszcza w rzymskiej architekturze sakralnej i sepulkralnej), w okresie wczesnochrześcijańskim (mauzolea, martyria i baptysteria), monumentalne budowle centralne powstały też na Bliskim Wschodzie i w Bizancjum; często wznoszone w okresie renesansu i klasycyzmu.

Rzym, Tempietto