Zjednoczone Emiraty Arabskie. Ludność
 
Encyklopedia PWN
Zjednoczone Emiraty Arabskie. Ludność.
W końcu lat 90. XX w. Arabowie stanowili tylko 43% ludności emiratów (w tym miejscowi 20%), ok. 50% — azjat. imigranci, zwłaszcza z Indii, Pakistanu, Bangladeszu, Filipin i Sri Lanki, ponadto z Iranu, a pozostałe 7% przypada na przybyszów z USA, Europy, Japonii i Korei Południowej. W użyciu, oprócz języka arab., język ang., w Dubajju i Asz-Szarika również perski. 92% społeczeństwa wyznaje islam (gł. sunnici), pozostali to hindusi, chrześcijanie i inni. W 1980–2004 liczba ludności potroiła się (z 1 mln do ponad 3 mln) w wyniku napływu imigrantów, gł. mężczyzn, co wpływa na specyficzną strukturę płci: liczba mężczyzn 2-krotnie przewyższa liczbę kobiet, w mnniejszym stopniu wzrost liczby ludności zależał od przyrostu naturalnego (powyżej 20‰ w latach 80.); od poł. lat 90. przyrost naturalny ma tendencje spadkowe, 2006 wynosił 14,6‰; przeciętna długość życia: mężczyźni 73 lata, kobiety 78 lat. Średnia gęstość zaludnienia 51 osób na km2 (2004); większość ludności zamieszkuje wąski pas wybrzeża Zat. Perskiej, przybrzeżne wyspy (gł. Abu Zabi) oraz nieliczne oazy; regiony pustynne są prawie bezludne; w miastach mieszka 55% ludności (2003), największe m.: Abu Zabi, Dubajj, Asz-Szarika i Al-Ajn. Większość ludności zawodowo czynnej stanowią cudzoziemcy; w usługach pracuje 78% czynnych zawodowo, w budownictwie i przemyśle 15%, w rolnictwie 7%. Utrzymuje się wysoki poziom analfabetyzmu — czytać i pisać nie umie 22% ludności w wieku powyżej 15 lat (2003).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia