Wolbórz
 
Encyklopedia PWN
Wolbórz,
miasto w województwie łódzkim, w powiecie piotrkowskim, na Równinie Piotrkowskiej, nad Wolbórką i jej dopływem Moszczanką;
Ludność miasta: ogółem — 2,3 tys. mieszkańców (2019)
Gęstość zaludnienia: 155,6 os/km2 (2019)
Powierzchnia: 15 km2
Prawa miejskie: nadanie praw — 1273, utrata — 1870; nadanie praw — 2011
— 2,3 tys. mieszk. (2022); wzmiankowany 1136 jako gród kasztelański i osada targowa z komorą celną, prawa miejskie 1273–1870 i od 2011; 1136–1818 własność i jedna z głównych rezydencji bpów włocławskich; punkt zborny wojsk polskich wyruszających przeciwko Krzyżakom (1410, 1414, 1419, 1422); w XV–XVI w. rozwinięte sukiennictwo i piwowarstwo; w XVII–XVIII w. kilkakrotnie niszczony (wojny, pożary); od 1793 w zaborze pruskim, od 1807 w Księstwie Warszawskim, od 1815 w Królestwie Polskim; ośrodek ludowych wyrobów artystycznych(włókienniczych i drewnianych); przemysł drzewny (elementy mebli) i szklarski; pałac bpów włocławskich (1626, 1768–73 przebudowany w stylu późnobarokowym — F. Placidi), barokowy park geometryczny (2. połowa XVIII w.); kościół parafialny (XV w., rozbudowa 1549–80, przebudowany ok. połowy XVIII w. — Placidi). W pobliżu Wolborza rezerwat leśny Lubiaszów (powierzchnia 202 ha; 130-letni las grądowy); w Bogusławicach państwowe stado ogierów (międzynarodowe aukcje koni).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia