Wągrowiec

rys. Z. Kwiatkiewicz/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN

Wągrowiec,

m. powiatowe w województwie wielkopolskim, na Pojezierzu Chodzieskim, nad Wełną, Nielbą, Strugą Gołaniecką i Jez. Durowskim.

Ludność miasta: ogółem — 25,7 tys. mieszkańców (2019)

Gęstość zaludnienia: 1 426,4 os/km² (2019)

Powierzchnia: 18 km²

Współrzędne geograficzne: długość geograficzna: 17°12′E, szerokość geograficzna: 52°48′N

Data założenia miasta: XIV w.

Prawa miejskie: nadanie praw — przed 1381

Oficjalne strony WWW: www.wagrowiec.um.gov.pl

Miasto zał. w XIV w. przez cystersów z Łekna (do 1797 ich własność); prawa miejskie przed 1381; opactwo przeniesione 1396 z Łekna do Wągrowca (kasata 1835); XV–XVI w. ośr. rzemieślniczy; 1656 Szwedzi spalili miasto i splądrowali klasztor; 1793–1919 w zaborze pruskim (1807–15 w Księstwie Warsz.); od końca XIX w. rozwój drobnego przemysłu; od 1888 połączenie kol.; udział mieszkańców w powstaniu wielkopol. 1918–19; IX 1939 wcielony do Rzeszy; koniec XVIII w.–1975 siedziba powiatu. Przemysł maszyn., materiałów budowlanych, odzieżowy, spoż. i drzewny; węzeł kol.; ośr. wypoczynkowy; Muzeum Regionalne; późnogot. kościół (XVI w.) z renes. polichromią (1587); zespół klasztorny Cystersów: późnobarok. kościół (2. poł. XVIII w., spalony 1945, odbud. 1946–62) i klasztor (2. poł. XVIII w.). W pobliżu Wągrowca rezerwat leśny Dębina (powiat 30,4 ha; ponad 200-letnie dęby szypułkowe o wys. 30–40 m i obwodzie 120–400 cm).