Unia Polityki Realnej
 
Encyklopedia PWN
Unia Polityki Realnej (UPR),
partia konserwatywno-liberalna, zał. IV 1989 w Warszawie;
za podstawową zasadę życia społ. uznaje wolność jednostki i swobodę konkurencji, zwłaszcza w gospodarce; jej gł. celem jest wprowadzenie w Polsce kapitalizmu wolnorynkowego; UPR dąży do odbudowy moralności społ. opartej na wartościach chrześc., m.in. do przywrócenia tradycyjnej roli i funkcji rodziny; opowiada się za decentralizacją państwa i rozszerzeniem samorządu lokalnego, uznaniem prawa za podstawowy instrument regulacji podstawowych kwestii życia społ. przez państwo i zniesienia innych form ingerencji w życie obywateli, stabilnym, ograniczonym i uproszczonym systemem podatkowym, wzmocnieniem policji, wprowadzeniem apolit. armii zaw. oraz zdecentralizowanego, prywatnego lecznictwa i oświaty; żąda prawie całkowitej likwidacji programów opieki socjalnej; działa na obszarze całego kraju; liczy kilka tys. czł.; prezes: J. Korwin-Mikke; półoficjalny organ prasowy „Najwyższy Czas!”; 1990 w wyniku rozłamu część czł. UPR utworzyła Partię Konserwatywno-Liberalną „Unia Polityki Realnej”, która nie uzyskała większych wpływów społ.; w wyborach parlamentarnych UPR zdobyła: X 1991 — 3 mandaty poselskie, IX 1993 żadnego (uzyskując 3,2% głosów nie przekroczyła ustalonej w ordynacji wyborczej granicy 5%). Największe wpływy UPR ma wśród młodzieży i drobnych przedsiębiorców, znikome na wsi. W 1990–95 i 2010–11 rozłamy; w wyborach parlamentalnych 1997 uzyskała 2,0 % głosów; w kolejnych wyborach nie startowała samodzielnie i nie była reprezentowana w sejmie ani w senacie; prezesi: J. Korwin-Mikke 1987–97 i 1999–2002, S. Michałkiewicz 1997–99, S. Wojtera 2002–05, W. Popiela 2005–08, B. Witczak 2008–11, B. Jóźwiak od 2011.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia