Uadżyt
w religii staroż. Egiptu patronka północnej części kraju (Dolnego Egiptu);
[staroegip., ‘zielona’, ‘papirusowa’],
Uadżyt
Encyklopedia PWN
przedstawiana w postaci kobry owiniętej wokół łodygi papirusu lub trzymającej berło w kształcie papirusu, najczęściej w czerwonej koronie Dolnego Egiptu; U. czczono od okresu predynastycznego (IV tysiąclecie p.n.e.) w Buto, była (obok Nechbet, patronki Górnego Egiptu) symbolem władzy król., figurując w koronach nad czołem faraona jako tzw. ureus; w mitach i symbolice rel. stanowiła ochronę króla (plująca ogniem kobra), także (jako „oko Re” o przydomku Urethekau ‘wielka magią’) — ochronę Wielkiego Boga-Słońca, również ochronę małego Horusa-dziecka ukrytego w papirusowym gąszczu w Chemmis (ob. Achnim) w Delcie Nilu; w tekstach często identyfikowana z Izydą, Hathor, Sachmet i Bastet.
