Turcy osmańscy,
nazwa nadawana pierwotnie jednemu ze szczepów oguzyjskich (Oguzowie),
Turcy osmańscy
Encyklopedia PWN
który z Azji Środkowej przybył u schyłku XIII w. do zach. Anatolii i tu, pod zwierzchnictwem Turków seldżuckich, zał. małe lenne księstwo ze stol. w Söǧütwódz tego szczepu, Osman (od niego nazwa dynastii, a następnie ogółu sturcyzowanej ludności Turcji osmańskiej) rozpoczął podbój okolicznych ziem; po upadku Seldżuków następcy Osmana rozszerzali swe posiadłości i do XV w. zjednoczyli Anatolię oraz podbili część Bałkanów, tworząc silne, scentralizowane państwo — imperium osmańskie (Turcja — Historia); z czasem Turcy osmańscy doprowadzili do znacznej turcyzacji Anatolii, kolonizacji tur. na Bałkanach oraz narzucili swoją kulturę innym ludom tur. tych rejonów i Krymu; terminy: Turcy osmańscy, Osmańczyk (Osmanły) były pojęciami raczej polit. niż etnicznymi, ponieważ w zasadzie odnosiły się do każdego mieszkańca państwa tur. Nazwy Turcy osmańscy w Turcji republikańskiej nie stosowano, gdyż przymiotnik osmański kojarzył się z obaloną (1922) dynastią; w nauce terminem Turcy osmańscy określa się Turków z terenu obecnej Turcji i Bałkanów; niektórzy turkolodzy używają także niezbyt ścisłej nazwy Turcy anatolijscy (wyklucza jednak ona Turków bałkańskich).
