Tarent, Taranto,
miasto w południowo-wschodnich Włoszech, w regionie Apulia, nad Zatoką Tarencką (Morze Jońskie);
Tarent
Encyklopedia PWN
wielki ośrodek hutnictwa żelaza (nowoczesne zakłady metalurgiczne), ponadto przemysł, m.in. rafineryjny i petrochemiczny, maszynowy, stoczniowy, cementowy; duży port handlowy (przywóz ropy naftowej, rud metali), rybacki i wojenny; port lotniczy; węzeł kolejowy i drogowy; muzea.
Historia. Kolonia grecka Taras, założona 706 (?) p.n.e. przez Spartan; centrum produkcji rzemieślniczej, jedno z najświetniej rozwijających się miast Wielkiej Grecji; w V–IV w. pierwszy port handlowy Italii: V–III w. ważny ośrodek artystyczny (rzeźba, terakota, wazy); 272 p.n.e. zdobyty przez Rzymian i zwany odtąd Tarentum; utracił dawną potęgę, zachował jednak długo język i kulturę grecką; w czasie II wojny punickiej Tarent stanął po stronie Hannibala; 209 p.n.e. ponownie zdobyty i zburzony przez Rzymian; po krótkotrwałych rządach Gotów znalazł się 540 n.e. w posiadaniu Bizancjum; 927 zburzony przez Arabów, odbudowany 967; ok. 1063 zdobyty przez Normanów, dzielił (do 1860) losy Królestwa Neapolu; ufortyfikowany 1577–97, wielokrotnie stawiał opór Turkom; 1848–49 ośrodek rewolucyjny; po rozbudowie (1. połowa XX w.) nowoczesne miasto i port; 1940 lotnictwo brytyjskie dokonało pierwszego w historii morskiej sztuki wojennej skutecznego ataku na okręty (główne siły floty włoskiej) znajdujące się w bazie.
Zabytki. Resztki starożytnych murów obronnych, świątyń, amfiteatru i term; nekropola; katedra (XI, XVIII w.); kościół S. Domenico Maggiore (XIV w.); zamek (XV–XVI w.).
