Taishō
 
Encyklopedia PWN
Taishō
[taiśo:; jap., ‘wielka sprawiedliwość’],
okres w historii Japonii obejmujący panowanie ces. Yoshihito (1912–26, Taishō to jego pośmiertne imię);
od 1921, z powodu złego stanu zdrowia cesarza, w obowiązkach zastępował go regent, następca tronu Hirohito; Japonia była już nowoczesnym państwem kapitalist. i mocarstwem regionalnym; rosło uprzemysłowienie, poprawiał się poziom oświaty, pojawiły się liczne organizacje polit.; oligarchię Meiji stopniowo zastąpili zawodowi politycy; 1918 powstał pierwszy rząd partyjny z Harą Takashim na czele; rządy partyjne (1918–22 i 1924–32) nie były jeszcze demokr., sprawowały je gł. zachowawcze partie Seiyūkai i Kenseikai, a z powodu ograniczonego prawa wyborczego (od 1925 powszechne prawo wyborcze dla mężczyzn) o składzie parlamentu decydował układ sił polit., mimo to jednak, dla odróżnienia od rządów oligarchii okresu poprzedniego, lata panowania Yoshihito nazywa się okresem demokracji T.; w wyniku udziału w I wojnie świat. Japonia stała się mocarstwem świat. i jako czł. Ligi Narodów opowiadała się za polityką współpracy międzynar.; powojenną recesję pogłębiło wielkie trzęsienie ziemi w rejonie Kantō (1 IX 1923).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia