Służba Polsce (SP), Powszechna Organizacja „Służba Polsce”,
państw., paramilitarna organizacja dla młodzieży, utworzona 1948;
Służba Polsce
Encyklopedia PWN
politycznie kontrolowana przez ZWM, później ZMP, organizacyjnie związana z WP; prowadziła obowiązkowe przysposobienie zaw., wojsk. i wychowanie fiz. oraz polit.-ideol. indoktrynację młodzieży (wiek 16–21 lat); 1949 obejmowała ok. 1,2 mln osób (ponad 50% młodzieży podlegającej rekrutacji); hufce SP istniały w gminach, szkołach, przedsiębiorstwach państw.; brygady SP pracowały m.in. przy odbudowie Warszawy, budowie ośr. przem. (Nowa Huta, Nowe Tychy), osuszaniu Żuław; do brygad nadkontyngentowych (Zastępcza Służba Wojskowa) pracujących w kopalniach i kamieniołomach wcielano młodzież z grup społ. uznawanych przez władze państw. za wrogie polit. (zamożni rolnicy, byli kupcy, przemysłowcy, urzędnicy państw. w II RP); 1953 ograniczono liczbę hufców, brygad oraz pracowników, wprowadzono zaciąg ochotniczy; 1955 SP została zlikwidowana, jej majątek przejęła Liga Przyjaciół Żołnierza.
