Seneka Młodszy
 
Encyklopedia PWN
Seneka Młodszy, Lucius Annaeus Seneca (Minor), ur. ok. 4 r. p.n.e., Corduba (ob. Kordowa), zm. 65 r. n.e.,
syn Seneki Starszego, rzymski filozof i tragik.
Od 50 r. wychowawca Nerona, za jego małoletniości gł. rządca imperium rzymskiego; 56 r. konsul; wmieszany w spisek Pizona, z rozkazu cesarza popełnił samobójstwo; autor m.in. 12 ksiąg dialogów filoz.-moralnych (Pisma filozoficzne, t. 1–2 1965), prac przyr.-geogr. (t. 3 O zjawiskach natury 1969), Listów moralnych do Lucyliusza (1961); z utworów poet. zachowały się m.in. satyra menipejska Udynienie boskiego Klaudiusza (1926) — parodia apoteozy ces. Klaudiusza, oraz 9 silnie zretoryzowanych tragedii: Hercules furens, Trojanki (1949), Phoenissae, Fedra (1959), Oedipus (1937–39), Agamemnon, Thyestes, Hercules Oetaeus, Medea (1983); tragedie S.M. wywarły wpływ m.in. na twórczość W. Szekspira, P. Corneille’a i J.B. Racine’a.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia