Ruch Lewicy Rewolucyjnej, hiszp. Movimiento de la Izquierda Revolucionaria (MIR),
boliwijska partia polit.,
Ruch Lewicy Rewolucyjnej
Encyklopedia PWN
zał. 1971 przez J. Paza Zamorę jako partia marksistowsko-leninowska; skupiała lewicową inteligencję, zwolenników rewolucji kubańskiej, ale przeciwnych ideologii walki partyzanckiej E. „Che” Guevary. W okresie rządów gen. H. Bánzera Suáreza (1971–78) działała w podziemiu. Odbudowana po powrocie Paza Zamory z emigracji (1977); w końcu lat 70. stała się drugą, po Narodowym Ruchu Rewolucyjnym (MNR), partią lewicową w Boliwii. Utworzyła z MNR koalicję Demokr. Jedność Lud., która 1980 wygrała wybory; przewrót gen. L. Garcíi Mezy Tejady uniemożliwił jej przejęcie wówczas władzy; odzyskała ją 1982, a Paz Zamora został wiceprezydentem (1982–84) w rządzie H. Silesa Zuazo. W 1985 z MIR wyodrębnił się bardziej radykalny Ruch Wolnej Boliwii. W 1989 MIR utworzył zaskakującą koalicję z partią H. Bánzera Suáreza, Nar. Akcją Demokr. (ADN), co pozwoliło Pazowi Zamorze zostać prezydentem. W 1997 MIR utworzył koalicję Sojusz dla Demokracji — ponownie z ADN, a także z 2 (działającymi od końca lat 80.) partiami populistycznymi: Związkiem Obywatelskim Solidarność i Sumieniem Ojczyzny, w wyniku czego Bánzer Suárez został prezydentem.
