Rovere
 
Encyklopedia PWN
Rovere, della Rovere,
ród wł. pochodzący z Savony (Liguria);
z R. wywodzili się papieże Sykstus IV i Juliusz II, dzięki którym ród ten uzyskał znaczne wpływy; od 1472 R. pełnili urząd prefektów Rzymu (z niewielką przerwą), 1509–1631 władali Urbino; mecenasi sztuki, wspierali artystów i pisarzy. Główni przedstawiciele: Giovanni, ur. 1457, zm. 1501, bratanek Sykstusa IV i brat Juliusza II, poślubił Giovannę di Montefeltro, córkę ks. Urbino, Federiga; 1474 mianowany przez Sykstusa wikarym Sinigaglii i Mondavio, od 1475 prefekt Rzymu i dowódca wojsk papieskich. Jego syn Francesco Maria I, ur. 1490, zm. 1538, pozbawiony dóbr przez C. Borgię, dzięki Juliuszowi II odzyskał 1504 Sinigaglię i 1508 Urbino; od 1508 dowódca wojsk papieskich, m.in. 1510–11 walczył przeciwko Wenecji (liga w Cambrai), odzyskując Romanię dla Państwa Kośc., i 1522 — przeciw Rimini; 1526–27 na czele wojsk weneckich stawiał opór wojskom cesarskim. Jego syn Giudubaldo II, ur. 1514, zm. 1574, dowodził 1540–52 wojskami Wenecji i od 1553 papieskimi; od 1555 prefekt Rzymu. Francesco Maria II, ur. 1548, zm. 1631, ostatni z rodu; po jego śmierci Urbino zostało włączone do Państwa Kościelnego.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia