Rostafiński Józef, ur. 14 VIII 1850, Warszawa, zm. 5 V 1928, Kraków,
ojciec Jana, botanik i historyk nauk przyrodniczych;
Rostafiński Józef
Encyklopedia PWN
fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
uczeń m.in. E. Strasburgera w Jenie i A. de Bary’ego w Halle i Strasburgu; 1878–1910 profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego i dyr. ogrodu bot. w Krakowie; od 1877 czł. AU; z prac o glonach najważniejsze jest studium rodziny Laminariaceae i odkrycie merogonii (rozwój sztucznie zapłodnionej bezjądr. komórki jajowej) u morszczynów; 1975 wydał w Paryżu pierwszą monografię śluzowców całego świata; podstawowym dziełem Florae polonicae prodromus (1872) zapoczątkował szeroki rozwój florystyki w Polsce, a pracą Słownik polskich imion rodzajów... roślin (1900) stworzył podstawy pol. słownictwa bot.; autor znanego Przewodnika do oznaczania roślin... (1901, wyd. 19 1972); z zakresu historii nauk przyr. opublikował m.in. prace o początkach użytkowania i uprawy roślin w Polsce, Średniowieczną historię naturalną w Polsce (t. 1–2 1900) oraz kryt. wyd. prac pol. pisarzy łow. XVI i XVII w., m.in. M. Cygańskiego i J. Ostroroga (O myślistwie, koniach i psach łowczych... 1914); autor wielu podręczników szkolnych.
