Riksdag,
parlament Szwecji;
Riksdag
Encyklopedia PWN
za pierwszy Riksdag jest uważany zjazd 1435 w Arboga czł. Rady Królestwa oraz przedstawicieli szlachty i miast. W poł. XVI w. ukształtował się jako 4-izbowe zgromadzenie stanowe, składające się z reprezentacji szlachty, mieszczaństwa, duchowieństwa oraz chłopów; w takiej formie przetrwał do 1866 (obecność chłopów była ewenementem w Europie); 1680–1718 i 1772–1809 jego znaczenie było ograniczone, 1720–72 odgrywał zasadniczą rolę w systemie rządzenia; od uchwalenia 1809 konstytucji uzyskiwał stopniowo nadzór nad rządem. W 1866–1970 funkcjonował jako parlament 2-izbowy; izba wyższa (kadencja 8 lat) pochodziła z wyborów pośrednich i pluralnych, izba niższa (kadencja — 3, od 1919 — 4 lata) — bezpośrednich, ograniczonych do 1919 przez cenzus majątkowy i płeć (tylko mężczyźni); 1917 przyjęto zasadę rządów parlamentarnych, 1919 wprowadzono wybory powszechne. Od 1971 Riksdag jest parlamentem 1-izbowym o kadencji 3-letniej (początkowo 350 deputowanych, od 1976 — 349), którego kompetencje reguluje konstytucja z 1974; od 1994 kadencja Riksdag została wydłużona do 4 lat.
