Polski Czerwony Krzyż
 
Encyklopedia PWN
Polski Czerwony Krzyż (PCK),
organizacja społeczna,
powołana 1919 do realizowania zadań Czerwonego Krzyża, działa w szkołach, zakładach pracy i innych środowiskach; początkowo zajmował się niesieniem pomocy ofiarom I wojny światowej i ofiarom epidemii, później szkoleniem ratowników sanitarnych, pomocniczych kadr pielęgniarskich na wypadek klęsk żywiołowych i wojny. W czasie II wojny światowej działalność PCK została bezprawnie ograniczona; skupiła się na akcji poszukiwawczej, pomocy jeńcom wojennym, więźniom obozów koncentracyjnych, wysiedleńcom i partyzantom, szkoleniu ratowników sanitarnych. Po wojnie PCK niósł pomoc ofiarom wojny, zorganizował ok. 200 stacji pogotowia ratunkowego, stacje krwiodawstwa, zakłady lecznicze i opiekuńcze oraz szkoły pielęgniarskie, prowadził poszukiwania osób zaginionych i akcję łączenia rodzin. Obecnie do jego zadań należy: upowszechnianie idei i zasad humanitarnych, szerzenie oświaty zdrowotnej, propagowanie honorowego krwiodawstwa, szkolenie i organizowanie zespołów sanitarnych dla obrony cywilnej, opieka nad samotnymi chorymi, pomoc niepełnosprawnym, poszukiwanie ofiar wojen, udział w międzynarodowych akcjach pomocy ofiarom wojen i klęsk żywiołowych oraz w rozwijaniu międzynarodowego prawa humanitarnego.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia