Pluton
Encyklopedia PWN
Symbol:

Odległość od Słońca: 3670,0 mln km (24,532086 AU); 7375,9 mln km (49,304144 AU); 5906,4 mln km (39,481283 AU)
Okres obiegu wokół Słońca (w latach): 247,7
Okres obrotu (w godzinach): 153
Masa planety: 0,012·1024 kg (0,002009·masa Ziemi)
Średnia gęstość: 2,05 g/cm3
Satelity naturalne: 3 ważniejsze satelity naturalne: Charon
Odkrycie: 1930 (C. Tombaugh)
Loty kosmiczne badające planetę: New Horizons (misja bez lądowania, dotrze w okolice Plutona około 2015)
Pluton został odkryty 1930 przez C. Tombaugha. Nazwa planety — mająca zgodnie z tradycją pochodzić od imienia jednego z greckich bogów — była pretekstem do upamiętnienia fundatora obserwatorium astronomicznego we Flagstaff (Arizona, USA), gdzie dokonano odkrycia, P. Lowella (inicjały są pierwszymi literami przyjętej nazwy). Jedno z pierwszych obliczeń orbity Plutona wykonał T. Banachiewicz, z powodzeniem stosując opracowane przez siebie metody rachunku krakowianowego. W 1978 został odkryty, tylko 2-krotnie od niego mniejszy, satelita Plutona — Charon, odległy od planety o 19,4 tysiąca km; oba ciała obiegają wspólny środek masy w ciągu 6,4 dnia, wokół osi nachylonej do płaszczyzny ekliptyki pod kątem 122°, przy czym obracają się w taki sposób, że są do siebie zwrócone stale tą samą stroną. Wyraźna odmienność Plutona (orbity i parametrów fizycznych) od wielkich planet, a jednocześnie jego podobieństwo do odkrywanych od 1992 obiektów pasa Kuipera, wywołały w środowisku astronomów burzliwą dyskusję, czy jest on planetą, czy planetoidą; dyskusję zakończyła (2006) decyzja Międzynarodowej Unii Astronomicznej pozbawiająca Plutona statusu wielkiej planety i nadająca mu miano planety karłowatej.
Krzysztof Ziołkowski
Znaleziono w książkach Grupy PWN
Trwa wyszukiwanie...
