Mieszko III Stary
 
Encyklopedia PWN
1146 uczestnik buntu młodych książąt (juniorów) przeciw Władysławowi II Wygnańcowi, następnie współrządził z bratem, Bolesławem IV Kędzierzawym jako pryncepsem; przywrócił wpływy Polski na Pomorzu Zachodnim; po śmierci Bolesława Kędzierzawego (1173) centralistyczne tendencje Mieszka III Starego wywołały bunt możnych, jego wygnanie (1177) i powołanie na tron krak. najmłodszego brata, Kazimierza II Sprawiedliwego; 1181 Mieszko III Stary powrócił do rządów w księstwie wielkopol.; 1191 przejściowo opanował tron krak.; po śmierci brata (1194) zajął Kujawy, lecz nie uzyskał przewagi nad zwolennikami bratanka, Leszka Białego (bitwa pod Mozgawą 1195); od 1198 sprawował rządy zwierzchnie (za małoletniego Leszka); dążył do utrzymania pryncypatu i jedności księstw piastowskich; popierał rozwój kultury, prawdopodobnie fundator Drzwi Gnieźnieńskich.
Bibliografia
S. SMOLKA Mieszko Stary i jego wiek, Warszawa 1959.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia