Mesjasz
w Biblii Boży wysłannik, przyszły władca;
[hebr. māšîaḥ ‘namaszczony’, ‘pomazaniec’],
Mesjasz
Encyklopedia PWN
pierwotnie określenie odnoszące się do aktualnych królów, „pomazańców” z dyn. Dawidowej; później (od Izajasza) tytuł oczekiwanego władcy, posłanego przez Boga w celu zbawienia świata i Izraela; oprócz oczekiwania na Mesjasza jako przyszłego króla Izraela w sensie polit., które było żywe aż do I–II w., w tradycji żydowskiej zaznaczył się również silnie rel. aspekt idei mesjańskiej (Mesjasz jako kapłan, nowy prorok, cierpiący „Sługa Jahwe”, Syn Człowieczy); w okresie rządów rzymskich do godności Mesjasza pretendowali niektórzy przywódcy powstań żydowskich; Nowy Testament uznał Jezusa za zapowiedzianego Mesjasza, czyli Chrystusa (gr. Christos), a odpowiednie fragmenty Starego Testamentu odnoszące się do idei mesjańskiej są z zasady traktowane w chrześcijaństwie jako przepowiednie nadejścia Jezusa.
