Memnon z Rodos
 
Encyklopedia PWN
Memnon z Rodos, data ur. nieznana, zm. 333 p.n.e.,
gr. wódz najemników;
ok. 360 wraz z bratem Mentorem w służbie satrapy Artabazosa podczas buntu przeciwko królowi perskiemu, Artakserksesowi III Ochosowi; następnie na wygnaniu w Macedonii (ok. 352–342); przywrócony do łask króla perskiego, 336 prowadził wspólnie z Charesem operacje przeciwko korpusowi macedońskiemu w Azji Mniejszej; opowiadał się za strategią zwlekania, licząc na wyczerpanie Macedończyków; przeciwnik otwartego starcia, wziął jednak udział w bitwie nad Granikiem; po klęsce dowódca nad operacjami w basenie M. Egejskiego; zorganizował obronę Miletu, następnie Halikarnasu (334), zdobył Chios i Lesbos; zmarł w czasie oblężenia Mityleny. Niektórzy historycy widzieli w nim osobę, która mogła powstrzymać marsz Aleksandra III Wielkiego na Wschód.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia