Marduk-apal-iddina
 
Encyklopedia PWN
Marduk-apal-iddina, Mardukaplaiddina, bibl. Merodak-Baladan, żył w VIII w. p.n.e.,
wódz plemienia Bit Jakini, król Babilonu 721–710 p.n.e.;
dał o sobie znać już w ostatnich latach panowania Tiglatpilesara III; 721 oderwał Babilonię od Asyrii, prowadził walki z królem Asyrii Sargonem, zawarł przymierze z królem Elamu Humbannikaszem; 710 pokonany przez Sargona, wycofał się do południowej Mezopotamii; w Biblii jest wspominany gł. w 2. Księdze Królewskiej, gdzie jest mowa o poselstwie, które wysłał do Ezechiasza w celu skoordynowania działań przeciwko Asyrii (714–701).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia