Lloyd’s of London

Lloyd’s of London

[loıdz əw lạndən] ,

właśc. Corporation of Lloyd’s ,

międzynarodowe stowarzyszenie, powołane 1727 przez grupę kupców, bankierów i właścicieli statków w celu zawierania transakcji na ubezpieczenia morskie, z siedzibą w Londynie.

Historia stowarzyszenia sięga 1688 (wg innych źródeł — 1692), a jego nazwa wywodzi się od nazwiska E. Lloyda, właściciela kawiarni, w której sygnowano pierwsze kontrakty. W 1871 uznane formalnie za spółkę akcyjną na podstawie jego tylko dotyczącej ustawy Parlamentu i od tej pory znane jako Corporation of Lloyd’s. Jest zrzeszeniem indywidualnych ubezpieczycieli przyjmujących konkretne ryzyko jako osoby fizyczne; rola korporacji ogranicza się do: informacji o rodzajach ubezpieczeń i ogólnych zasadach polityki ubezpieczeniowej, obsługi likwidacji szkód, organizacji biur, obsługi centralnego funduszu zabezpieczenia roszczeń oraz do starannego sprawdzania kondycji finansowej i kwalifikacji moralnych potencjalnych członków korporacji. Każdy kandydat na członka musi mieć rekomendację co najmniej 5 aktualnych członków. Do 1969 warunkiem członkostwa było posiadanie obywatelstwa brytyjskiego Wspólnoty Narodów. Nowe zasady funkcjonowania stowarzyszenia obowiązują od 1982 (Lloyd’s Act). Umowy ubezpieczeniowe przyjmują jedynie maklerzy-brokerzy Lloyda. Członkowie Lloyda (ok. 32 tysiące) są zgrupowani w ponad 370 syndykatach. Mają oni nieograniczoną swobodę w zakresie typów ryzyka, jakie mogą ubezpieczać lub reasekurować, jak również w zakresie pobieranych stawek. Ponad połowa dochodów Lloyda pochodzi z działalności reasekuracyjnej, a najważniejszą grupą rodzajów ryzyka ubezpieczanych bezpośrednio są różne rodzaje ryzyka morskiego. W 2000 ok. 38% dochodów ze składek korporacji pochodziło z kontraktów, w których stroną był podmiot gospodarczy z siedzibą w USA.