Lamoignon
fr. urzędnik, prawnik;
[lamuanją̣]
Guillaume de, ur. 1617, Paryż, zm. 1677, tamże,
Lamoignon Guillaume
Encyklopedia PWN
od 1635 adwokat i radca, od 1644 naczelnik biura skarg i od 1658 pierwszy prezydent parlamentu paryskiego; przewodnicząc komisji sądzącej N. Fouqueta, wykazywał się bezstronnością, za co został odwołany przez J.-B. Colberta; jako czł. komisji ds. reformy kodeksu karnego zabiegał o zachowanie prerogatyw parlamentu i zniesienie nadużywania procedur karnych oraz bronił tradycyjnych praw senioralnych; uczestnicząc w pracach nad unifikacją prawa fr., opowiadał się za zniesieniem części przywilejów regionalnych; w czasie wojny o hiszp. Niderlandy (1667–68) nie dopuścił do nałożenia nowego podatku na pokrycie jej kosztów, co spowodowało, iż zostały one sfinansowane poprzez pożyczkę; autor Arreté (1672).
