Kalinga,
kraina historyczna położona wzdłuż północnego odcinka wschodniego wybrzeża Indii (obecnie stan Orisa), oddzielona od pozostałych części subkontynentu przez połacie lasów deszczowych;
Kalinga
Encyklopedia PWN
swe znaczenie Kalinga zawdzięczała portom mor. prowadzącym handel z Birmą i Cejlonem oraz urodzajnym obszarom przybrzeżnym; od IV w. p.n.e. strategiczne terytorium północnoind. państwa Magadha; podbita przez Mahapadmę, założyciela dyn. Nandów (ok. 343–321 p.n.e.); ok. 260 p.n.e. zdobyta przez ces. Aśokę z dyn. Maurjów i włączona do jego państwa; po upadku Maurjów w II w. p.n.e. odzyskała niezależność i stała się potęgą pod rządami króla Kharaweli (brak pewnego datowania), który, wg niepewnych przekazów, podbił dużą część południowej Indii, przypuszczalnie w 2. poł. II w. n.e. najechał Magadhę i zdobył jej stolicę Pataliputrę (ob. Patna); władcy Kalingi opanowali na kilka stuleci obszary wschodnich Indii rozciągające się od rz. Godawari na południu do dolnego Gangesu na północy; kulminacja zamor. przedsięwzięć K. przypada na VIII w. (założenie królestwa Sajlendrów na Jawie); w VIII w. Kalinga została włączona do bengalskiego państwa dyn. Palów.
