Generalna Federacja Pracy,
sanacyjna centrala związkowa o charakterze syndykalistycznym;
Generalna Federacja Pracy
Encyklopedia PWN
utworzona 1928 z Wydziału Robotniczego Związku Naprawy Rzeczypospolitej; 1928 skupiała 6 związków i ok. 700 czł., 1930 — 11 związków, 181 oddziałów i ponad 40 tys. czł.; gł. wpływy: Górny Śląsk i Warszawa, organ prasowy — dwutyg. „Solidarność Pracy” (od XII 1926 w Warszawie), od 1929 „Solidarność Robotnicza” (Katowice), 1930 — „Syndykalista”; siedziba władz — Warszawa; prezesi: E. Ruszczewski (do III 1929), G. Zieliński, wiceprezesi: B. Wojciechowski, M. Prus, sekr. B. Gawlik, redaktor J. Szurig; G.F.P. 1931 weszła w skład Związku Związków Zawodowych.
