Frygijczycy

Frygijczycy, Frygowie, gr. Phrýges, Bríges,

lud staroż. pochodzenia indoeur., blisko spokrewniony z Grekami, w źródłach klinowych zw. Muszkami;

na początku I tysiąclecia p.n.e. przybyli z Bałkanów do Azji Mniejszej; w VIII–VII w. p.n.e. istniało spore państwo F. ze stolicą w Gordion, które sięgało aż za rzekę Halys (dziś Kızılırmak); jednym z jego władców był Midas, postać dobrze znana z przekazów greckich; kulturę frygijską, opartą na tradycji anatolijskiej, reprezentują głównie znaleziska z grobowców kurhanowych, fasady kultowe w dorzeczu rzeki Sangarios (dziś Sakarya), posągi i ceramika; Kybele, główna bogini F., przejęta z północnej Syrii, stała się z czasem bóstwem uniwersalnym, czczonym też w Rzymie; za pośrednictwem języka frygijskiego Grecy poznali część spuścizny literackiej starożytnego Wschodu (np. bajki Ezopa Fryga); język frygijski zachował się w inskrypcjach w alfabecie frygijskim z VIII–IV w. p.n.e. i w tekstach w alfabecie greckim z I–III w. n.e., prawdopodobnie mówiono nim jeszcze w IX w. n.e.