frygijska sztuka,
nazwa umowna odnosząca się do zabytków na znacznych obszarach środkowej Anatolii (Turcja) X–VI w. p.n.e.
frygijska sztuka
Encyklopedia PWN
Sztuka ta kontynuowała w zasadzie tradycję hetycką, której przedstawicielami byli miejscowi Luwici; przybyłym z Europy Frygijczykom zawdzięczała pewne motywy ornamentacji; największy jej rozkwit przypadł na VIII–VI w. p.n.e.; zabytki pochodzą głównie z wykopalisk w Gordion, stolica Frygii, oraz z dorzecza rzeki Porsuk (dopływ rzeki Sakarya), gdzie przetrwały pomniki budownictwa obronnego i religijnego; cenne są zwłaszcza wyrzeźbione w skale repliki fasad świątyń z dekoracją geometryczną i pozornym wejściem, w którym przetrwały wyobrażenia bogini Kybele; rzeźbę frygijską reprezentują głównie posągi bogini Kybele z Ankary i Boğazkale; we frygijskich tumuli (kurhanach) z drewnianą komorą grobową zachowały się tkaniny, meble, wyroby z brązu i srebra oraz malowidła, na których m.in. powtarza się fryz przedstawiający walczących wojowników, znany też jako motyw zdobniczy na płycie terakotowej z Pazarli (il Çorum).
