Francuska Sekcja Międzynarodówki Robotniczej
 
Encyklopedia PWN
Francuska Sekcja Międzynarodówki Robotniczej, Section Française de l’International Ouvrière Wymowa (SFIO Wymowa),
fr. partia socjalist.; utworzona 1905 z połączenia istniejących partii robotniczych i socjalist., 1905–14 kierowana przez J.L. Jaurèsa;
powstała 1905 ze zjednoczenia partii robotniczej i socjalist., do 1914 kierowana przez J.L. Jaurèsa; w czasie I wojny świat. opowiedziała się za „jednością narod.”, uczestnicząc w rządach; 1919 przeciwna przystąpieniu do Kominternu, po rozłamie 1920 (Francuska Partia Komunistyczna, KPF) orientacja socjaldemokr., przywódcy L. Blum i P. Faure; 1924–26 w sojuszu z radykałami (rząd kartelu lewicy); w latach 30. współpraca z FPK; pakt o jedności działania i tworzenia frontu lud.; 1936–38 w rządzie frontu lud. (premier Blum); w czasie II wojny światowej w ruchu oporu; po wojnie programowo antykapitalist. (Deklaracja zasad 1946), współtworzyła koalicje rządowe z centrum i prawicą (1946–51, 1956); 1947 SFIO poparła plan Marshalla, a następnie przystąpienie Francji do NATO i dalszą integrację eur.; 1958 poparła przewrót gen. Ch. de Gaulle’a; od 1960 w opozycji; kryzys tożsamości wraz z poszukiwaniami nowej formuły dla fr. lewicy doprowadziły 1968 do rozwiązania SFIO, a następnie 1969 do utworzenia Partii Socjalistycznej; SFIO była czł. II Międzynarodówki, 1923–40 — Socjalist. Międzynarodówki Robotniczej, a od 1947 — Międzynarodówki Socjalist.; 1946–69 sekr. generalny G. Mollet; organy prasowe: „Le Populaire”, „La Revue Socialiste”.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia