Flamandowie, nazwa własna Vlamingen,
naród germański zamieszkujący region Flandrii w północnej Belgii
Flamandowie
Encyklopedia PWN
(ok. 6 mln, 2005); język niderlandzki; pod względem kultury i pochodzenia są bliscy Holendrom; przodkami Flamandów były germańskie plemiona dolnych Franków, Fryzów i Sasów, które w IV–V w. osiedliły się na ziemiach zromanizowanych Belgów celtyckich; chrystianizacja w IV–VI w. (obecnie dominuje katolicyzm); kultura Flamandów rozwijała się początkowo pod wpływem niem. i fr.; w okresie rozkwitu w XII–XV w. kształtowała kulturę niderlandzką; od poł. XIX w. zaznacza się odrodzenie kultury flamandzkiej i walka Flamandów z kult. i polit. dominacją Walonów; tradycyjne zajęcia: włókiennictwo (sukna, płótna, koronki flamandzkiej), hodowla bydła mlecznego, handel; bogaty folklor słowny (podania i legendy).
