Filip II
 
Encyklopedia PWN
Filip II, zw. Macedońskim, gr. Phílippos, ur. 382 p.n.e., zm. 336 p.n.e.,
król Macedonii zapewne od 355 p.n.e.; syn Amyntasa III i Eurydyki, ojciec Aleksandra III Wielkiego;
za jego panowania Macedonia stała się potęgą zdolną podporządkować sobie państwa greckiego i podjąć przygotowania do wojny z Persją; swe sukcesy Filip zawdzięczał reformie armii (słynna falanga macedońska, złożona z chłopów, i arystokratyczna jazda), centralizacji władzy i solidnym podstawom finansowym (kopalnie złota w Tracji), oraz wewnętrznym skłóceniu i osłabieniu państw greckich; umiejętna dyplomacja, przekupstwo, talenty wojskowe umożliwiły Filipowi obezwładnienie, a następnie (bitwa pod Cheroneą 338) pokonanie Greków; 337 utworzył obejmujący całą Grecję Związek Koryncki; celem kierowanego przez Filipa Związku było zapewnienie powszechnego pokoju i zorganizowanie wspólnej wyprawy przeciwko Persji; gdy Filip został skrytobójczo zamordowany, plan wojny z Persją zrealizował jego syn Aleksander III Wielki.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia