Eryk Pomorski, ur. ok. 1382, zm. VI(?) 1459, Darłowo,
król Danii 1397–1439, Norwegii 1397–1442 i Szwecji 1397–1439;
Eryk Pomorski
Encyklopedia PWN
za sprawą ciotecznej babki Małgorzaty I 1389 uznany jej dziedzicem w Norwegii, a 1396 — w Danii i Szwecji; 1397 koronowany w Kalmarze na władcę 3 monarchii skand. (kalmarska unia); do 1412 faktyczne rządy Małgorzaty I; dążył do ograniczenia wpływów niem. w basenie Morza Bałtyckiego, prowadził długotrwałe wojny z Holsztynem i Hanzą, starał się pozyskać Polskę przeciw Krzyżakom (sojusz 1419) i Brandenburgii; straty powodowane zniszczeniem (w wyniku wojen) handlu bałtyckiego, faworyzowanie Duńczyków w Szwecji i Norwegii oraz próby prowadzenia silnych rządów osobistych wywołały powstanie Szwedów (1434), opór możnych duńskich i w rezultacie detronizację Eryka Pomorskiego kolejno w 3 królestwach; do 1449 utrzymał się w Gotlandii, następnie rządził księstwem słupskim.
