Eldorado

Eldorado

[hiszp., ‘pozłocony’],

mit powstały na początku XVI w., w czasie podboju Nowego Świata;

pierwotnie Eldorado oznaczało legendarnego władcę plemienia Indian z okolic Bogoty, który w czasie intronizacji (lub innych ważnych ceremonii) miał wypływać nagi, pokryty tylko żywicą i złotym proszkiem, tratwą na jezioro i wrzucać do wody bogate dary ze złota oraz spłukiwać z siebie drogocenny pył; legenda znalazła potwierdzenie w trakcie badań nad obyczajami Czibczów; później Eldorado zaczęło oznaczać bajecznie bogatą krainę „pozłoconego kacyka” (i przenośnie kraj wszelkiej obfitości, gdzie można się szybko i łatwo wzbogacić, ziemski raj); podejmowano wiele wypraw mających na celu odnalezienie Eldorado, lokowanego w okolicach Bogoty (1538–39 wyprawy Hiszpanów z Peru i Niemców z Wenezueli), w dorzeczach Orinoko i Amazonki (1541–42 wyprawa F. Orellana, 1569–72 — G. Jiménez de Quesada, 1595 — W. Raleigh, 1603 — P. Coelho de Sousa); mit przetrwał do XVIII w.