Delta-Plan, Deltawerker,
system budowli hydrotechn. w południowo-zachodniej Holandii, przy ujściu Skaldy Wschodniej, Renu i Mozy do M. Północnego, chroniący wybrzeża południowo-zachodniej Holandii przed powodziami morskimi;
Delta-Plan
Encyklopedia PWN
gł. tamy: na zat. Haringvliet (dł. 4,5 km, 17 śluz), na Skaldzie Wschodniej (dł. 9 km) — wyposażona w śluzy umożliwiające wymianę wód mor. i rzecznych, w cieśninach Brouwershavensche Gat i Veere. Tamy zbud. (1958–86, wg projektu J. van Veena) przy zastosowaniu nowoczesnych metod hydrotechn., z asfaltu, tworzyw sztucznych, stali, betonu i skał importowanych ze Skandynawii. Delta-Plan chroni wybrzeża południowo-zachodniej Holandii przed powodziami sztormowymi i zasalaniem gruntów przez wodę mor., zwiększa powierzchnię użytków roln. (odsolono i zagospodarowano ok. 15 tys. ha polderów); autostrady na tamach oraz liczne mosty (m.in. most Zelandzki, dł. 5 km) usprawniają komunikację między lądem stałym a wyspami Zelandii (Schouwen-Duiveland, Noord- i Zuid-Beveland, Walcheren). Koszt realizacji Delta-Plan wyniósł ponad 10 mld guldenów; nowe rozwiązania techn. pozwoliły zachować praktycznie nie zmienione środowisko mor. i lądowych ekosystemów. Na sztucznej wyspie Neeltje Jans na Skaldzie Wschodniej — muzeum Delta-Expo.
