Noord-Beveland
 
Encyklopedia PWN
Noord-Beveland
[no:rt ḅ:wəlant],
wyspa-polder w południowo-zachodniej Holandii, w prow. Zelandia, w estuarium Skaldy Wschodniej, u wybrzeży wysp: Walcheren i Zuid-Beveland, połączonych obecnie z lądem;
powstała w wyniku osuszenia (XVII–XIX w.) części ujścia Skaldy Wschodniej; powierzchnia 82 km2, 7,1 tys. mieszk. (2005); intensywna uprawa buraków cukrowych, ziemniaków, pszenicy, roślin strączkowych; w ramach Delta-Planu połączona tamami: Zandkreek (zbud. 1960) z wyspą Zuid-Beveland, Oosterschelde-dam (zbud. 1985, odcina ujście Skaldy Wschodniej od M. Północnego) i mostem Zelandzkim (dł. 5 km) z wyspą Schouwen-Duiveland.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia