Centrum Rzeźby Polskiej
 
Encyklopedia PWN
Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku,
ośrodek pracy twórczej rzeźbiarzy, którego podstawowym zadaniem jest tworzenie warunków rozwoju rzeźby pol. oraz jej upowszechnianie w kraju i za granicą;
pod tą nazwą istnieje od 1984 (plenery i wystawy od 1965); zajmuje kilkanaście budynków dawnego zespołu dworskiego (dawna posiadłość J. Brandta) i zabytkowy park (z ok. poł. XIX w.); miejscami ekspozycji są: Muzeum Rzeźby Współcz. w nowoczesnym salonie wystawienniczym (zbud. 1992), galerie Oranżeria i Wozownia, największa w Polsce plenerowa ekspozycja współcz. rzeźby (w parku), Muzeum Józefa Brandta w dworze z XIX w. Corocznie odwiedza Orońsko ponad 100 pol. i zagr. artystów, pracujących indywidualnie i zespołowo; do ich dyspozycji są plenerowe stanowiska rzeźbiarskie, kilka atelier ogólnorzeźbiarskich oraz pracownie specjalistyczne: plast. i mech. obróbki metalu, odlewnicza, ceramiczna, kamieniarska, obróbki drewna. Oprócz ekspozycji czasowych i stałych (tworzy własną kolekcję rzeźb, obiektów i instalacji) Centrum Rzeźby Pol. prowadzi dział informacji i dokumentacji współcz. rzeźby pol. (zbiory fotografii i filmów wideo), bibliotekę, działalność edytorską (katalogi i informatory wystaw czasowych, roczniki „Rzeźba Polska” od 1986, kwartalnik „Orońsko” od 1993, wydawnictwa problemowe, np. Techniki sztuki rzeźbiarskiej), działalność edukacyjną (organizuje sympozja i seminaria), wspiera i promuje młodych i wyróżniających się rzeźbiarzy.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia