Biernacki-Kostek Wacław
 
Encyklopedia PWN
Biernacki-Kostek Wacław, ur. 28 IX 1884, Lublin, zm. 25 V 1957, Warszawa,
działacz polityczny, pułkownik;
podczas I wojny świat. w Legionach Pol., następnie w POW; bliski współpracownik J. Piłsudskiego; od 1918 oficer WP; 1930 komendant twierdzy brzeskiej, w której więziono działaczy opozycji; odpowiedzialny za brutalne traktowanie więźniów; od 1931 wojewoda nowogródzki, 1932–39 wojewoda poleski; 1934 organizator obozu w Berezie Kartuskiej; we wrześniu 1939 mianowany generalnym komisarzem cywilnym w randze ministra przy Nacz. Wodzu WP; następnie internowany w Rumunii i 1945 wydany władzom pol., od listopada 1945 więziony; 1953 sądzony i skazany na karę śmierci, zamienioną na 10 lat więzienia.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia