Bhagawatapurana
jeden z najpopularniejszych utworów indyjskiej literatury sanskryckiej z grupy puran;
[sanskr. bhagavatapurāṇa ‘dawna opowieść o bogu’],
Bhagawatapurana
Encyklopedia PWN
z grupy puran, poświęcony bogowi Wisznu, występującemu pod imieniem Bhagawat [‘pan, bóg’]; powstała prawdopodobnie w XIII w.; wg tradycji autorstwo wszystkich puran przypisuje się legendarnemu wieszczowi Wjasie, przypuszcza się jednak, że autorem B. jest gramatyk bengalski Wopadewa; B. jest podzielona na 12 ksiąg, zawiera mity kosmogoniczne, opisuje inkarnacje boga Wisznu (awatara); najbardziej znana jest księga 10., ukazująca życie Kryszny (będącego wcieleniem Wisznu); wywarła ona wpływ na powstanie sekt wisznuickich; B. jest jedną ze świętych ksiąg wisznuizmu.
