Athos
 
Encyklopedia PWN
Athos, Ajon Oros, staroż. Akte,
półwysep w Grecji, wschodnie odgałęzienie Półwyspu Chalcydyckiego, między Zatoką Orfańską na wschodzie a zatoką Singitikos na zachodzie;
w południowej części góra Athos (wysokość 2033 m) zbudowany z marmurów, o urwistych stokach; na Athos okręg autonomiczny Ajon Oros (ośrodek monastycyzmu bizantyńskiego). Historia. Od V w. siedziba pustelników; 874 cesarz Bazyli I Macedończyk przekazał Athos mnichom; od 2. połowy X w. powstawały klasztory (31 do końca XIII w.), zorganizowane następnie w rodzaj republiki mniszej, która zachowała neutralność i autonomię także pod panowaniem tureckim; 1913 włączony do Grecji; obecnie 20 klasztorów, 12 wsi i liczne pustelnie. Ważny ośrodek kulturalny i religijny Kościoła wschodniego, oddziałał także na prawosławne kraje słowiańskie, które miały tu swoje klasztory (czynne do dziś). Zachowane liczne zabytki sztuki z X–XIX w.: klasztory, kościoły, budowle obronne, mozaiki i freski we wnętrzach świątyń i in. budowli, bogate zbiory ikon, dokumentów, rękopisów, rzemiosła artystycznego.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Athos, Monastyr Simonos Petras(Grecja) fot. M. Więckowski/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia