Chalcydycki, Półwysep, Chalkidhikị chersọnisos, Chalkidikḗ chersónēsos,
półwysep w północnej Grecji, wysunięty w Morze Egejskie pomiędzy Zatoką Termajską na zachodzie a Zatoką Orfańską na wschodzie;
Chalcydycki, Półwysep
Encyklopedia PWN
na południu 3 drugorzędne półwyspy (w czasach starożytnych wyspy): Kasandra (Pallene), Sithonia (Longos) i Athos; w górach lasy dębowo-bukowe z sosną alepską, na wybrzeżach twardolistne zarośla (makia); uprawa zbóż, winorośli, oliwek; na półwyspie Sithonia region wypoczynkowy dla turystów zagranicznych; główne miasto Polijiros.
Historia. Pierwotnie prawdopodobnie zasiedlony przez Traków; od VIII w. p.n.e. kolonizowany głównie przez Chalkis (około 30 kolonii) — stąd nazwa półwyspu, i Eretrię; w V w. miasta Półwysep Chalcydycki, członkowie Ateńskiego Związku Morskiego (I), zniechęcone do Aten, utworzyły na przełomie 432 i 431 federację ze stolicą w Olincie; 148 p.n.e. podbite przez Macedonię (Filip II).
