Alwa, Alodia, Aloa,
państwo w dolinie środkowego Nilu z ośrodkiem władzy w m. Soba (w pobliżu dzisiejszego Chartumu), istniejącym już w połowie IV w. n.e.
Alwa
Encyklopedia PWN
Powstało na gruzach Meroe, zostało zniszczone przez Aksum; od VI w. chrystianizowane przez misjonarzy monofizyckich (580 chrzest władcy), podlegało w sprawach rel. patriarsze egipskiemu z Aleksandrii; w VII w. Alwaoraz sąsiadującej od północnej Makurii zagroziły najazdy Arabów i islamizacja, co udało się jednak powstrzymać wspólnymi siłami chrześc. państw Nubii (zawarty 652 traktat między nimi a muzułm. Egiptem zapewnił pokój na ok. 600 lat, umożliwiając tym samym opłacalny dla obu stron handel, ale nie dotyczył Alwy bezpośrednio); X–pocz. XIII w. to okres świetności Alwy: jej władca dysponował silną i sprawną kawalerią, Soba stała się znanym ośr. handlu niewolnikami, ludność uprawiała rolę, hodowała wielbłądy, konie i bydło; dojście do władzy w Egipcie w XIII w. mameluków przerwało pokojowe kontakty z Nubią i pomyślny rozwój Alwy; trwające od poł. XIII w. wojny oraz migracja plemion arabskich na południu doprowadziły 1504 do upadku Alwy. Współcześnie na terenie Soby ekspedycje pol. i bryt. prowadzą wykopaliska archeologiczne.
