Nubijczycy, Nuba,
lud afryk. zamieszkujący Kordofan w Sudanie (ok. 2,2 mln, lata 90. XX w.) i południowy Egipt (ok. 350 tys.);
Nubijczycy
Encyklopedia PWN
potomkowie staroż. ludu Nuba, prawdopodobnie założycieli państwa Meroe; od VI w. chrystianizacja, powstały chrześc. królestw, które na przeł. VII i VIII w. połączyły się, toworząc chrześc. Nubię; mimo ekspansji Arabów od VII w. i znacznej arabizacji ludności chrześcijaństwo przetrwało wśród Nubijczyków do XIV w., a następnie zostało wyparte przez islam; dawny język nubijski ustąpił arabskiemu i zachował się tylko u niektórych plemion; w większości są rolnikami, ale coraz większa liczba Nubijczyków udaje się do miast w poszukiwaniu pracy, zwłaszcza w południowym Egipcie, gdzie po zbudowaniu tamy w Asuanie (1960–70) utracili wiele należących do nich terenów.
