nowela
krótki utwór epicki pisany prozą, o prostej, zwięzłej, zazwyczaj jednowątkowej fabule i wyrazistej kompozycji;
[wł.],
nowela
Encyklopedia PWN
odznacza się akcją bogatą w konflikty, zmierzającą do punktu kulminacyjnego, stanowiącego ośrodek kompozycyjny; zakończona puentą; tradycje noweli sięgają starożytności, jako gatunek została ukształtowana na przełomie średniowiecza i odrodzenia; twórcą klasycznego wzorca był G. Boccaccio. Do mistrzów noweli są zaliczani: M. Cervantes, E.A. Poe, G. Maupassant, A. Czechow, w Polsce B. Prus, H. Sienkiewicz, E. Orzeszkowa; współczesne realizacje gatunku często zacierają dramatyczną kompozycję, zbliżając się do prozy reportażowej, publicystycznej, eseistycznej — Th. Mann, W. Faulkner, J. Iwaszkiewicz, K. Pruszyński.
