cyklotron,
fiz. pierwszy cykliczny akcelerator cząstek (protonów, jonów); akcelerator cząstek naładowanych (Akceleratory cykliczne);
cyklotron
Encyklopedia PWN
skonstruowany 1931 przez E.O. Lawrence’a i M.O. Livingstona. Działanie cyklotronu polega na przyspieszaniu jonów wstrzykniętych do komory próżniowej przez pole elektryczne wielkiej częst. wytworzone między 2 elektrodami (tzw. duantami) i zakrzywianiu ich toru za pomocą stałego pola magnet. wytworzonego przez elektromagnes; wraz ze wzrostem energii jonów zwiększa się zataczany przez nie półokrąg; po osiągnięciu maks. energii odchylone przez deflektor jony opuszczają komorę; zakres uzyskiwanych energii znacznie ogranicza relatywistyczny przyrost masy cząstek. Cyklotron izochroniczny, cyklotron, w którym wartość pola magnet. wzrasta wraz z odległością od środka komory, co zapewnia jednakowy czas obiegu cząstek po każdej orbicie bez względu na jej średnicę i energię cząstek; umożliwia to zwiększenie maks. energii i natężenia wiązek; stosowany gł. do celów badawczych oraz jako tzw. cyklotron medyczny — do terapii nowotworowej oraz do wytwarzania izotopów promieniotwórczych, stosowanych gł. w medycynie.
