żeńskie
Encyklopedia PWN
rewelersi
członkowie wokalnego kwartetu lub kwintetu, rzadziej tercetu, męskiego, żeńskiego lub mieszanego, wykonujący z towarzyszeniem instrumentów utwory muzyki rozrywkowej.
[ang. reveller ‘hulaka’, ‘wesoły biesiadnik’],
zestawienie genealogiczne obejmujące męskich i żeńskich przodków danej osoby, niekiedy w formie schematu graficznego, tzw. drzewa genealogicznego.
językozn. kategoria gramatyczna, której podstawową funkcją jest sygnalizowanie za pomocą składni zgody związków między podmiotem a orzeczeniem (np. chłopiec czytał, dziewczynka czytała, dziecko czytało) lub między członem gł. grupy rzeczownikowej a jego określnikami (np. mały chłopiec, mała dziewczynka, małe dziecko);
kompozytor i dyrygent, także pisarz i publicysta muzyczny;
dynastia panująca w Rosji 1613–1762; jej nazwę przyjęła również spokrewniona z Romanowami linia Oldenburgów, która panowała w Rosji 1762–1917.
rym
wpółbrzmienie końcowe wyrazów występujące zarówno w poezji, jak i poza nią;
[gr. rhythmós ‘takt’, ‘rytm’],