Łukowa
Encyklopedia PWN
cyrkiel
przybór rysunkowy zwykle złożony z 2 złączonych przegubowo ramion, służący do kreślenia okręgów i ich łuków, dzielenia odcinków, łuków, kątów oraz do odmierzania długości i przenoszenia ich na rysunek lub model.
[łac. circulus ‘koło’, ‘krąg’],
część konstrukcji budynku ograniczająca go od góry, zabezpieczająca przed opadami atmosferycznymi, wiatrem, promieniowaniem ultrafioletowym, hałasem oraz zmniejszająca straty ciepła;
mat. różnica między liczbą π a sumą kątów wewn. trójkąta, wyrażonych w mierze łukowej (czyli w radianach);
chem. w analizie spektralnej elektrody, między którymi następuje wyładowanie łukowe lub iskrowe, w wyniku czego otrzymuje się widmo emisyjne charakterystyczne dla badanej próbki.
Federmesser kultura, zw. też kulturą tarnowską lub kulturą z tylczakami łukowymi,
archeol. kultura paleolitu schyłkowego; znana z terenów północnej części środkowej Europy, datowana na 12–11 tys. lat temu;
Fessenden
elektrotechnik amerykański;
[fẹsəndən]
Reginald Aubrey, ur. 6 X 1866, Milton (Kanada), zm. 22 VII 1939, Hamilton (Bermudy),
