zbiorowość
Encyklopedia PWN
stosunki społeczne, relacje społeczne,
względnie trwałe oddziaływanie na siebie 2 lub więcej jednostek, które własne zachowanie uzależniają, świadomie lub nieświadomie, od aktualnego lub spodziewanego zachowania innych uczestników interakcji.
strajk
zbiorowe, dobrowolne, okresowe zaprzestanie podstawowych czynności w procesie pracy lub nauki przez grupę albo zbiorowość społeczną w celu wymuszenia realizacji jej żądań przez ośrodek nadrzędny lub grupę kierującą jej działalnością (właściciela przedsiębiorstwa, organy władz państwowych), najczęściej przerwanie pracy przez pracowników najemnych w celu poprawy warunków pracy i wynagrodzenia za nią; podejmowane głównie przez robotników przemysłowych, zwalczane przez właścicieli przedsiębiorstw (lokaut, zatrudnianie innych pracowników, tzw. łamistrajków, interwencje sił porządkowych, w tym wojska).
[ang.],
socjol. całokształt cech charakterystycznych dla zachowania się jednostki lub zbiorowości (środowiska społ., kręgu towarzyskiego, grupy wiekowej, zaw., mieszkańców kraju itp.), ujawniający się zwłaszcza w życiu codziennym (w postawach wobec pracy, sposobach spędzania wolnego czasu, konsumpcji, stroju, stosunkach międzyludzkich itp.);
elementy składowe otoczenia naturalnego (przyr.), społ. i kulturowego jednostki, które oddziałują na jej rozwój w sposób zamierzony i niezamierzony;
techn. dopełnienie wyróżnionego systemu do całej przestrzeni, czyli zbiór wszystkich obiektów (wraz z ich atrybutami oraz relacjami między atrybutami), które, z uwagi na przyjęte kryteria przynależności do systemu, nie zostały do niego zaliczone.
