środowiska wychowawcze,
elementy składowe otoczenia naturalnego (przyr.), społ. i kulturowego jednostki, które oddziałują na jej rozwój w sposób zamierzony i niezamierzony;
środowiska wychowawcze
Encyklopedia PWN
są strukturą dynamiczną, historycznie zmienną, o zróżnicowanej sile oddziaływania, o względnej stałości czasowo-przestrzennej oddziaływania zewn. bodźców na osobę; wyróżnia się następujące rodzaje ś.w.: 1) naturalne, np. rodzina, wspólnota językowa, naród; 2) celowe, np. ruchy i stowarzyszenia społ., powstałe na drodze świadomego dążenia określonych zbiorowości do urzeczywistniania pewnych zadań; 3) instytucjonalne — placówki lub instytucje, które zgodnie z założeniami mają realizować funkcje uspołeczniania jednostek oraz wspomagania ich indywidualnego rozwoju; rolą ś.w. jest dostarczanie bodźców, pożądanych wzorów, sytuacji, zadań, ocen oraz zachęt stymulujących i modelujących rozwój jednostek, rzutujących na kierunek i rezultat procesów wychowawczych; do głównych ś.w. zalicza się m.in.: rodzinę, Kościół, społeczność lokalną, grupę rówieśniczą, szkołę lub Internet.
