zarobkową
Encyklopedia PWN
upoważnienie drugiej osoby do dokonania czynności prawnych w imieniu i na rzecz mocodawcy; może być ogólne (plenipotencja), tj. do wszystkich czynności w zakresie zwykłego zarządu, które mają na celu zachowanie mienia i osiągnięcie z niego normalnych korzyści, szczególne — do określonych czynności, oraz rodzajowe — do określonego rodzaju czynności;
osoba fizyczna lub prawna, także jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej;
termin używany już w 2. poł. XIX w. na określenie całości polskiej grupy etnicznej mieszkającej poza ziemiami etnicznie polskimi;
prasa polska za granicą,
od XIX w. ukazywało się nie mniej niż 3,5–4 tys. tytułów, a jeśli dodać wydawane przez Polaków zamieszkujących ościenne państwa, liczba ta może wzrosnąć do 4–4,5 tys.; wszystkie powstawały jako odpowiedź na potrzeby konkretnych społeczności. Obecnie emigranci czytający prasę polonijną w mniejszym stopniu wywodzą się z dawnej emigracji zarobkowej, w większym to najnowsi przybysze (z lat 80. i 90.), zaś największa grupa to emigracja kombatancka. To dzięki nim wciąż jeszcze ukazują się polskie gazety codzienne („Nowy Dziennik” i „Dziennik Polski i Dziennik Żołnierza”), tygodniki w kilkunastu miastach oraz kilkaset biuletynów różnych stowarzyszeń. Niektóre z nich drukowane są zresztą w dwóch językach lub wręcz w języku danego państwa. Z czasopism zakładanych przez nowsze emigracje polityczne (z 1968 „Aneks”, z lat 1980–89 „Kontakt”, „Archipelag”) niewiele się utrzymało do dziś, a niektórzy wydawcy wrócili do kraju po upadku komunizmu. Renesans polskich czasopism u wschodnich sąsiadów (gdzie mieszka dużo ponad 1 mln Polaków) okazał się znacznie skromniejszy niż się spodziewano. Polskie pisma ukazują się systematycznie tylko w Wilnie („Kurier Wielenski”) i na Białorusi („Głos znad Niemna”). Potężna mniejszość polska w Niemczech nie zdobyła się na utrwalenie żadnej z nielicznych inicjatyw wydawniczych. Po 1989 zapotrzebowanie Polaków z krajów ościennych w znacznym stopniu wypełnia prasa krajowa. Coraz bardziej popularne jest czytanie gazet z Polski za pośrednictwem Internetu. Niegdysiejsze gazety polonijne dziś są raczej dodatkami do gazet napływających z kraju.
istnieje od 1870 (pierwszą gazetą był „Orzeł Polski” w Washington, stan Missouri). Dużo w nich było informacji o działalności organizacji polonijnych i parafii czy reklam polskich sklepów. Przynosiły wiadomości z Polski, drukowały polskie nowele, powieści, przedstawiały sprawy lokalne i ogólnoamerykańskie, zaznajamiały z językiem, obyczajami i prawem. Złoty okres prasy emigracji zarobkowej przypadł na lata międzywojenne, ukazywało się równocześnie conajmniej 10–15 dzienników i blisko 200 czasopism. Proces asymilacji nabierał tempa i młode pokolenie sięgało nieomal wyłącznie po amerykańskie gazety. Na pewien czas sytuację uratowało pojawienie się fali wychodźstwa po II wojnie światowej. Nie tylko stworzyła ona liczną własną prasę, ale z czasem zasiliła starą prasę grupą zarówno wydawców i dziennikarzy, jak i czytelników. Jednak ich dzieci z reguły nie sięgają do czasopism polonijnych.
prostytucja
uprawianie stosunków seksualnych w celach zarobkowych;
[łac.],
