wyuczonym
Encyklopedia PWN
bodziec, podnieta,
fizjol. zmiana środowiska zewnętrznego lub wewnętrznego organizmu, prowadząca do pobudzenia swoistego narządu odbiorczego — receptora;
sposoby poruszania się koni uzależnione od kolejności i szybkości unoszenia i stawiania nóg;
psychol. wyuczona reakcja wykonywana w celu osiągnięcia określonego skutku, umożliwiająca zaspokojenie jakiejś potrzeby; odruch warunkowy wytworzony poprzez tzw. warunkowanie instrumentalne.
kultura
jeden z najbardziej popularnych terminów nauk humanistycznych i społecznych (określanych przez niektórych teoretyków jako nauki o kulturze w odróżnieniu od nauk o przyrodzie), a także języka potocznego, w którym jednak ma zwykle inne znaczenie i silne zabarwienie wartościujące.
[łac.],
musztra
rodzaj szkolenia ogólnowojskowego przygotowującego żołnierzy i pododdziały do wystąpień służbowych (wyuczenie zasadniczej postawy wojskowej, oddawania honorów) oraz do prowadzenia walki (posługiwanie się bronią i sprzętem);
[niem.],
