wstęgowe
Encyklopedia PWN
archeol. najstarsza kultura polgarskiego kręgu kulturowego, określana też jako wczesnopolgarska, reprezentująca późny neolit na terenie wschodniej Słowacji i północno-wschodnich Węgier, datowana na 4000–3600 p.n.e.;
archeol. kompleks kultur z przełomu neolitu i eneolitu, rozwijający się na wschód od Dunaju, gł. w dorzeczu Cisy, obejmujący wschodnie Węgry i wschodnią Słowację, datowany na IV tysiąclecie p.n.e., dawniej określany jako nadcisański;
drugi eon (jednostka geochronologiczna) w dziejach Ziemi, trwający od ok. 2,5 mld lat temu do ok. 540 mln lat temu, także jednostka chronostratygraficzna (eonotem) obejmująca powstałe w tym czasie skały;
archeol. kultura kręgu późnonaddunajskiego dominująca w środkowym neolicie na terenie Niemiec, między środkowym Renem a środkową Łabą, datowana na 2. poł. IV tysiąclecia p.n.e.;
Vogelherd
jaskiniowe stanowisko archeol. w południowo-zachodnich Niemczech (Badenia-Wirtembergia), w pobliżu m. Heidenheim;
[fọ:glherd],
